21 maart 2007 Wie ik ben, wat ik doe

Wie ik ben, chantal, 21 jaar oud (volgende week 22), ik woon met mijn ouders en 2 broertjes nog thuis en ben in behandeling voor mijn eetkstoornis: anorexia. ik ben 9 maanden klinisch opgenomen geweest in de ursula kliniek en nu ben ik bezig met een 3daagse deeltijdbehandeling om echt van mijn eetstoornis af te komen!! In de 9 maanden klinische opname heb ik redelijk wat bereikt: ben 14 kilo aangekomen en kon redelijk normaal eten, ik wilde stoppen met behandeling omdat ik nog nooit zo ver ben geweest wat eten betreft (sinds ik mn eetstoornis heb, al zo’n 7 jaar) en ik wilde weer verder studeren, maar dat leek het team geen goed idee en hoewel ik dat eigenlijk zelf ook wel wist baalde ik wel van weer een behandeling, weer gezeur over eten en meer eetgestoorde dingen die ik aan moest pakken… Maar nu na 4 weken behandeling in de 3daagse heb ik al meer bereikt dan wat ik bereikt heb in de kliniek. Gewoon de sfeer is zooo anders, als je in de kliniek normaal doet is het gek en kijken ze je aan van ‘doe normaal’. Daarnaast is het normaal om daar tussen mensen met 10kg ondergewicht te lopen, wat voor mij niet heel erg motiverend was om verder dan mijn minimum aan te komen. Maar nu ik tussen normale mensen en tussen mensen met overgewicht zit wordt het allemaal veel makkelijker. Ook de manier waarop je aangesproken wordt op je eetstoornis werkt voor mij goed, heb het gewoon af en toe nodig om een schop onder mn reet te krijgen en om in te laten zien dat ik ECHT nog heel eetgestoord met eten omga. Verder voel ik me echt een stuk beter nu en ook in deze groep, bij al mijn gedachten die ik had wist ik dat het belachelijk was, maar het voelde allemaal als zo echt en als zo’n deel voor mij dat ik het gewoon niet uit mn gedachte kon krijgen, maar dankzij anti-depressiva is dit veranderd en kan ik langzaam die ommekeer maken. Ik zit nu een kilo boven mn minimum nadat ik een kilo onder mn minimum zat en ik dus in een week 2 kilo aangekomen ben en voor het eerst ben ik er blij mee! Blij dat het me gelukt is en dat ik het gewoon kan en ook ben ik blij dat ik langzaam maar zeker ‘normaal’ doe. Er is nog een hoop werk te verrichten, maar ik heb er vertrouwen ik en ik weet zeker dat ik het ga redden! Het duurt nog ff maar het moet gewoon goed komen!!